En dan? Wat dan?

Het is natuurlijk  niet realistisch om te denken dat wij alleen maar in kalme harmonie met een roze bril op door de werkplaats zweven. Regelmatig maken we werkweken van 60 tot 80 uur en we zijn inmiddels bekend met een aantal situaties waarbij de roze wolk plaats moet maken voor een flinke donderbui.

Vertel je klant die een vertrekdatum voor vakantie gepland heeft maar eens dat de vakantie een paar weken moet worden uitgesteld omdat het hefdak later geleverd wordt door een productiefout. Om maar eens wat te noemen…

Of na 4 weken levertijd krijg je een product geleverd wat kapot is! Maar de klant had erop gerekend en moet nu zonder kachel op wintersport?! De leverancier wordt daar echter niet anders van. “Kan gebeuren, we sturen wel een nieuwe op, 4 weken levertijd”. Niemand die zich druk maakt.

Of een auto die bij oplevering niet meer wil starten. En nee, niet omdat de accu leeg is, maar omdat de motor kapot is! Uiteraard staat dit los van ons werk en worden wij ook niet aansprakelijk gesteld, maar toch!! Ik krijg daar echt buikpijn van. Dat wij niet altijd een roze bril kunnen dragen, prima, maar we streven er wel naar dat onze klanten met een tevreden en toch ook wel gelukzalig gevoel, bij ons wegrijden. En als dat niet kan, om wat voor reden dan ook, dan is dat gewoon een domper.

Het hoort allemaal bij het leerproces, maar ik moet wel van dat rotgevoel af, want dit zal nog wel vaker gebeuren ben ik bang. Ik voel zo mee met die klant en word er zo naar van, dat ik me soms in hele vreemde bochten begin te wringen en totaal niet meer zakelijk ben. Maar ja, ik werk vanuit m’n gevoel en dat maakt het ook weer zo leuk!! Mensen willen toch gehoord worden, hun verhaal kunnen vertellen en gewoon even aandacht? Maar je kunt er natuurlijk ook in doorslaan en je grenzen overschrijden en daar moet ik wel voor waken. Bjorn heeft er gelukkig veel minder last van.

Zo vond ik laatst dat Bjorn ‘s avonds maar even naar Amsterdam moest rijden omdat een klant vond dat de door ons geleverde koelkast toch wel erg bromde. Hij vond het alleen zo vervelend om onze kant op te moeten komen (2 uur reizen). Bjorn keek me aan of ik niet goed was en tja, hij heeft natuurlijk ook gelijk. Je kunt het ook overdrijven!