Mijn grote voorbeeld
Mijn blogs binnen de CustomCamp website zijn altijd persoonlijk, omdat ik vind dat een bedrijf ook maar gewoon een mens is.
Dit blog gaat over mijn grote voorbeeld, mijn vader. Hij is inmiddels 71, dat is niet jong, maar ik wil ook liever niet horen dat het oud is. Een leven zonder hem kan en wil ik me gewoon niet voorstellen.
Als kind herinner ik me een lieve vader. Hij was altijd rustig, intelligent, erg sportief en uitermate geestig. Geen feestnummer overigens. Daarnaast is hij bescheiden, zeer perfectionistisch en een keiharde werker. Absoluut geen ‘watje’! De papa die alles weet en alles kan, want naast intelligent is hij ook nog eens ontzettend handig. Kortom, iemand waar ik veel respect voor heb.
Ook hij had een eigen bedrijf en soms maakte hij m’n zus en mij ‘s avonds wakker omdat hij weer eens laat thuis was, maar als ik hem nodig had, was hij er, altijd! En nog steeds!
Toen mijn vader noodgedwongen moest stoppen met zijn bedrijf, met alle vreselijke gevolgen van dien hield hij zijn rug recht en bleef hij altijd positief. Ik zie nog zo het ‘te koop’ bord in de tuin van hun geliefde huis. Maar in plaats van bij de pakken neer te gaan zitten wou hij bijna de vlag wel uithangen toen ik in die periode vertelde zwanger te zijn van zijn eerste kleinkind.
Toen we eind 2011 de plannen voor CustomCamp concreet maakten hielp hij waar gevraagd, maar bemoeide zich nooit ongevraagd. En voor niets, maar dan ook niets voelt papa zich te goed. Van gaten plamuren tot campers poetsen, van onkruid wieden tot dakgoten leegscheppen. Zoals ik al zei, mijn vader kan alles! En dan heb ik het nog niet eens over die prachtige fotoreportages voor onze website. De fijne gesprekken en het (zakelijk) advies als het even mee of tegen zit, de hilarische namen voor onze campers en de briljante leuzen.
En wat wou ik graag dat ik al dat goeds van je geërfd had pap. Dat ik net als jij ook een groot bedrijf kan leiden, dat ik rustig thuis kan komen zonder te tetteren tegen mijn kinderen. Dat ik net als jij respect afdwing en nooit hysterisch word. Dat ik structuur vind in plaats van rond te rennen als een kip zonder kop. Dat ik net als jij bezit over een ongelooflijke hoeveelheid doorzettingsvermogen, dat ik nooit opgeef, wat er ook gebeurt. Dat ik in welke situatie dan ook beslissingen durf te nemen. Dat ik in alle waanzin van de wereld de mooie dingen blijf zien. Dat ik nooit hebzuchtig of egoïstisch word, dat ik weet wat belangrijk is. En wellicht voor mezelf het belangrijkste, dat ik accepteer dat jij mij accepteert zoals ik ben en dat ik niet hoef te zijn zoals jij.
Ik belde je laatst om te zeggen dat Bjorn en ik willen stoppen met de 2e locatie. Dat de accountant tamelijk positief gestemd is over de cijfers en dat het best een succes had kunnen zijn of worden, maar dat ik het niet kan. Dat ik een dergelijke groei in ons bedrijf gewoonweg niet kan behappen. En weet je pap, als ik jou zoiets vertel dan voelt het voor mijzelf alsof ik gefaald heb. Dat ik moet toegeven dat ik niet zou kunnen wat jij kan, terwijl ik dat zo ontzettend graag wil, want jij bent mijn held. Ik wou dat ik jou was…
Maar dan zeg jij:”Het is veel kapper om in te zien waar je beperkingen liggen, dan te roepen waar je allemaal goed in bent”.
Dankjewel weer papa!
____________________________________________________________________________