Wie had dat gedacht? Bijna vier maanden na de start maken we ons niet druk omdat er geen werk binnenkomt, maar vragen we ons af hoe lang we het nog alleen aan kunnen. Hoe gaaf is dat?! Ik was al een beetje op zoek gegaan naar helpende handen, maar zo eenvoudig is dat niet. Bjorn is een perfectionist met een zeer scherp oog voor detail en delegeren komt niet in zijn woordenboek voor. Mijn voorstel om een leerjongen aan te trekken werd dan ook niet enthousiast ontvangen. Iedereen verdient toch een kans om het vak te leren was mijn onderbouwing. Daar is Bjorn het wel mee eens, maar iemand het vak leren kost ook tijd en daarbij kunnen we ons in deze opstartfase geen leerfoutjes permiteren. Zit wat in.

Maar een dag heeft maar 24 uur en kennelijk is dit dè tijd van het jaar voor ‘camperkriebels’, dus wat doe je dan? Gelukkig hebben we goede contacten met Richard ten Cate. De man die Bjorn ooit het vak heeft geleerd in de jachtbouw en scheepsbetimmering en waar we nog altijd goed mee bevriend zijn. Richard timmert nu zelf aan de weg als ZZP-er (R.T.C. Timmerwerken op Twitter), maar wil ons graag uit de brand helpen als de nood aan de man is. Een zeer geruststellende gedachte!

Dat het ons alleen maar voor de wind gaat gelooft natuurlijk niemand. We hebben al een paar keer aardig onze neus gestoten, zijn constant op zoek naar de juiste balans tussen perfectionisme en efficiëncy en we leren natuurlijk nog elke dag. Ook vallen we soms van de ene verbazing in de andere. Waar we zeker nog onze weg nog in moeten vinden is goede relaties opbouwen met de juiste leveranciers.

Hoe kan het dat er leveranciers zijn bij wie je je handjes dicht mag knijpen als je klant ‘mag’ worden? Dat je haast dankbaar moet zijn dat jij hun product mag kopen? Of leveranciers die zwaar geïrriteerd zijn als je om 16.45 uur nog een opdacht wilt plaatsen. Daar snappen wij werkelijk niets van! Hoe zit dat met ‘de klant is Koning’? Waarschijnlijk hebben veel grote bedrijven veel te goede tijden gekend ofzo. Toch blijft het lastig te begrijpen wanneer je op het punt komt dat je vindt dat je je een bepaalde arrogantie kunt veroorloven tegenover je klanten. Zo werken wij niet en zo zullen wij ook nooit werken!

Maar genoeg geklaagd, er staat alweer een auto te wachten! 🙂