Bijna twee weken geleden ontving ik tot mijn verdriet een ontslagbrief van mijn trouwe collega Brenda Groot. Dit is mijn reactie.

Lieve Brenda,

Natuurlijk hebben we het erover gehad dat je ons zou verlaten, maar het ontvangen van je ontslagbrief heeft me alsnog diep geraakt. En normaal gesproken deel ik het lief en leed op de zaak met jou, maar deze keer niet…

Ik wil helemaal niet dat je weggaat, maar ik weet dat het niet anders kan. Door persoonlijke omstandigheden, die we graag privé houden, verlies ik niet alleen een kei van een collega, maar ook een beetje een vriendin. En ja, natuurlijk houden we contact, want wat hebben we veel beleefd samen. Maar toch…

Je hebt me geleerd hoe ik kan delegeren en je hebt me altijd door dik en dun gesteund. Je bent zowel zakelijk als persoonlijk zeer begaan met alles wat hier reilt en zeilt. Als ik ergens mee zat of een oplossing zocht voor een probleem was “Brenda” mijn codewoord. Je hebt me geaccepteerd zoals ik ben en dat gaf me de vrijheid om dat te kunnen doen waar ik goed in ben.

Ik ben niet zo goed in organiseren en plannen, ik ben niet goed in cijfertjes en lijstjes bijhouden. Ik ben een chaoot en vergeet nog wel eens wat…maar niet met jou! Met jou kon ik het beste uit mezelf halen! Dankzij jou was Vin op de goede dag verkleed op school. Dankzij jou kon ik altijd mijn spullen terugvinden. Dankzij jou werden facturen op tijd betaald en dankzij jou had ik geen ‘boze’ accountant meer die achter me aan moest rennen. En dat zijn maar dingetjes die me zo even te binnen schieten.

Lieve Brenda, heel erg bedankt voor je belangeloze inzet, je doorzettingsvermogen, je grote mate van enthousiasme en gedrevenheid. Bedankt voor je kennis en kunde en niet te vergeten je humor! Ik heb me voorgenomen om een volgende collega niet met jou te vergelijken, dat zou niet eerlijk zijn. Iedereen heeft zijn en haar eigen kracht en er is maar één Brenda.

Liefs, Evelyn